Królestwo miedzi

Królestwo miedzi to drugi tom trylogii Dewabad stworzonej przez S.A. Chakraborty. Książka została wydana przez wydawnictwo WeNeedYa.

Choć jestem niezmiennie zakochana w pierwszym tomie i całym pomyśle, jaki niesie ze sobą Dewabad, tak przy lekturze drugiego tomu trochę się męczyłam i sporo brakowało mi do zachwytu nad treścią. Chociaż Chakraborty dalej czaruje językiem i tworzy nim magiczny, niezwykły świat, tak sama książka wydała mi się zwyczajnie nudna.

Drugi tom liczy sobie ponad 600 stron i przez większość czasu jest zwyczajnie nudny. Akcja jako tako zaczęła się po 450 stronach, przez które przewlekłam się z niemałym trudem. Co prawda rozumiem, dlaczego tak się stało. Autorka przez ten czas budowała skomplikowane intrygi i kładła fundamenty pod ostatnie dwieście stron, w czasie których wydarzenia potoczyły się lawiną. Brakuje jednak balansu, który sprawiłby, że czytelnik cały czas pozostawałby silnie zainteresowany treścią. Niestety, przez początkowe znużenie i pewne zmęczenie treścią, w pewnym momencie bardziej zależało mi na tym, by dotrwać do końca, niż ekscytować się nadciągającą akcją.

W kwestii bohaterów również mam problem. W tym tomie było mi trudno polubić kogoś poza Alim. Miałam wrażenie, że tylko on szedł naprzód i faktycznie uczył się siebie czy swoich nowych mocy. Na dodatek z łatwością było mi go zrozumieć, zarówno jego działania jak i pobudki, które nim kierowały. Nahri stała się z kolei bardziej irytująca niż wcześniej, jednak w finale sporo zyskała w moich oczach. Czuję, że kolejny tom będzie miejscem, gdzie bohaterka zalśni i pewnie sporo mnie zaskoczy. A jeśli chodzi o Darę... Cóż, Dara z nich wszystkich okazał się najgorszy. Był niezwykle monotonny i przez całą książkę skupiał się tylko na swojej obsesji na punkcie Nahri. Jest to postać, które zatacza kręgi i ciągle robi to samo. Możnaby rzec, że stanowi idealny przykład szaleństwa, które ledwo widać.

Jak wspominałam wcześniej, Chakraborty czaruje językiem, jednak mimo to książka jest przerażająco długa i momentami nudna, zwłaszcza z początku. Chociaż finał wynagradza długą podróż, droga do niego jest męcząca i dość mocno zniechęcająca. Doprowadziło to do tego, że zastanawiałam się nad porzuceniem lektury bądź odłożeniem jej na inny czas. Ledwo się przed tym powstrzymałam i mam nadzieję, że trzeci tom okaże się dużo lepszy, bo widać, że autorka zostawiła sobie ogromne pole do popisu.

Królestwo miedzi to drugi tom trylogii Dewabad stworzonej przez S.A. Chakraborty. Książka została wydana przez wydawnictwo WeNeedYa.

Choć jestem niezmiennie zakochana w pierwszym tomie i całym pomyśle, jaki niesie ze sobą Dewabad, tak przy lekturze drugiego tomu trochę się męczyłam i sporo brakowało mi do zachwytu nad treścią. Chociaż Chakraborty dalej czaruje językiem i...

the ending is just perfect 🤌

the ending is just perfect 🤌

Autorka podniosła poprzeczkę. Klimat tej książki jest niezwykły, a tajemnice i intrygi nie pozwalają się od niej oderwać. Urzekły mnie również barwne opisy.

Autorka podniosła poprzeczkę. Klimat tej książki jest niezwykły, a tajemnice i intrygi nie pozwalają się od niej oderwać. Urzekły mnie również barwne opisy.

Podobał mi się 5 letni przeskok w czasie na początku, to jak Muntazir starał się być miły/wyrozumiały dla Nahri mnie chwyciło za serce. Lubię rozwój postaci i relacji, świetne intrygi
DZAMSZID?XD what
Darajawahuszu czy ty się wreszcie nawrócisz? błagam

Podobał mi się 5 letni przeskok w czasie na początku, to jak Muntazir starał się być miły/wyrozumiały dla Nahri mnie chwyciło za serce. Lubię rozwój postaci i relacji, świetne intrygi
DZAMSZID?XD what
Darajawahuszu czy ty się wreszcie nawrócisz? błagam

Kocham to

Kocham to

Ach, przez tę książkę się płynie. Intrygi, spiski, kłamstwa, tajemnice, walki, magia - wszystko czym stoi Dawabad sprawiało że nie mogłam się oderwać.
Końcówka podniosła poprzeczkę jeszcze lepiej niż pierwszy tom, więc nie pozostaje nic innego jak wyciągać “Imperium Złota” i czytać, czytać, czytać.
Coś czuję, że będzie duuuży kac czytelniczy po skończeniu tej trylogii 🥲

Ach, przez tę książkę się płynie. Intrygi, spiski, kłamstwa, tajemnice, walki, magia - wszystko czym stoi Dawabad sprawiało że nie mogłam się oderwać.
Końcówka podniosła poprzeczkę jeszcze lepiej niż pierwszy tom, więc nie pozostaje nic innego jak wyciągać “Imperium Złota” i czytać, czytać, czytać.
Coś czuję, że będzie duuuży kac czytelniczy po skończeniu tej trylogii 🥲

Im dalej tym ciekawiej

Im dalej tym ciekawiej

“I should have been more aggressive in my dowry demands, she suddenly thought. Because she had not been paid enough to marry into this family”


Zacznę od tego, że bardzo się cieszę ze skoku czasu między tą książką, a pierwszą częścią - dodanie 5 lat wszystkim bohaterom sprawiło że wielu z nich stało się doroślejszymi i mniej irracjonalnymi.

Ponadto ilość akcji w “Królestwie miedzi” jest znakomita! Nie ma chwili na nudę, co sprawia że ciężko skończyć czytać nawet z końcem rozdziału, jako że te najczęściej zostawiają nas z cliffhangerem albo zwrotem akcji.

Nie mogę się doczekać, żeby sięgnąć po ostatnia część tej trylogii! Gorąco polecam!

“I should have been more aggressive in my dowry demands, she suddenly thought. Because she had not been paid enough to marry into this family”


Zacznę od tego, że bardzo się cieszę ze skoku czasu między tą książką, a pierwszą częścią - dodanie 5 lat wszystkim bohaterom sprawiło że wielu z nich stało się doroślejszymi i mniej irracjonalnymi.

Ponadto ilość akcji w...

Nie mam słów. Jestem przerażona, że przede mną trzeci, i ostatni tom. Widząc wcześniej opis ten trylogii, jako "dla młodzieży" nie spodziewałam się dużo. A zostałam wciagnięta, zmiażdżona i pozamiatana. Dawno nie czytałam takiej trylogii, gdzie ja, dość krytyczna i wymagająca po wielu nieudanych podejściach do książek typu YA, zachwycałam się każdą stroną. Świetne zbudowane postacie, ciekawy świat, dużo polityki. Wreszcie coś innego, niż książki w stylu - gdzie nijaka fabuła jest tłem dla głównej bohaterki, która ma SUPER MOC i wszystko się jej udaje. Nie. Jest bardzo "realnie" jak można by określić książkę, która opowiada o dżinach :D

Nie mam słów. Jestem przerażona, że przede mną trzeci, i ostatni tom. Widząc wcześniej opis ten trylogii, jako "dla młodzieży" nie spodziewałam się dużo. A zostałam wciagnięta, zmiażdżona i pozamiatana. Dawno nie czytałam takiej trylogii, gdzie ja, dość krytyczna i wymagająca po wielu nieudanych podejściach do książek typu YA, zachwycałam się każdą stroną. Świetne zbudowane...

4.5*

4.5*